03.01.11

Kendime rağmen
Bir nefes daha çektim içime
Bedenim düşüyordu
Ruhum yanına uzanmışken
Kalbim ve bir zımpara kağıdı
Kâh hırpalar sevdiklerimi
Kâh yırtar ellerimi
Görünmez sargılarla kaplı dizlerim, bileklerim
Benim gibi olmak gerekir
Dokunmak için
Bu iğneler neden hep sana
Gör görünmeyeni
Ve gel yanıma
Bir şiir, bir melodi
Bir de son dal sigara...

Hiç yorum yok: